Wachten

Je hebt van die dagen (en weken)…

De afgelopen week heb ik het moeten doen.. wachten. Wachten tot ik aan mijn naaiwerk kon beginnen nadat ik terugkwam van allerlei afspraken, het huishoudelijk werk aan de kant was, de wekelijkse en dagelijkse was in de machine, ophangen, strijken, eten koken…. En dan tussen de bedrijven door: verdergaan waar je bent gebleven. De kussens voor Luc, mijn man, zijn klaar. Het zijn alleen nog de binnenkussens. Enkele naden van de binnenhoezen moest ik met de hand naaien; het paste niet onder de machine.

Dan ga je ook nadenken over: ‘Hoe verder?’ Een goede werkplek met structureel plaats voor drie machines: een naaimachine, een lockmachine en een industriële naaimachine. Dan kan ik misschien iets gaan doen met leer en werken met dikkere stoffen (zeildoek e.a.). Het is afwachten.

Ook heb ik enige vorderingen gemaakt met het colbert voor mijn vader. Het borstzakje is getekend en de patroondelen zijn geknipt uit papier. Het was nog een uitzoekerij, want ik moest even weer opzoeken hoe dat er allemaal ook weer uitzag (en –ziet).

Op die momenten ben ik blij dat mijn boeken op de plank geduldig zijn. En kunnen wachten…..

De stof voor het colbert was al gewassen en nu heb ik de zijkanten vastgeregen met een rijgdraad.

Aan de bovenkant heb ik spelden geplaatst, zodat de ruit goed op elkaar komt te liggen. Dat doet die; de draden liggen recht.

Dan kan ik volgende week beginnen met de lap stof op tafel te leggen…

I will wait.