Iemand die z'n ogen open doet.....

‘Iemand die z’n ogen open doet.’ Daar moest ik aan denken toen een kunsthandelaar in Amsterdam onlangs opnieuw een echte Rembrandt had ontdekt. Zijn ogen zijn opengegaan en hij heeft een Rembrandt ontdekt. 

We – tenminste ik – leer om bij de dag te leven. Om stil te staan bij datgene wat ons gegeven is en waarmee we bekend mogen worden (zijn). We zien vaak zaken of dingen nog niet, omdat ze nog voor ons verborgen zijn. Maar soms is er iets wat zich in het leven voordoet en waarmee je dan verder kunt. Dan lijkt het alsof je ogen geopend worden. Dat vind ik een aangename bezigheid om zo je weg te bewandelen; met dit soort zaken geconfronteerd te worden en dat je daarmee dan ook verder kunt.

Enkele weken geleden heb ik in huis ‘gegraven’ naar stoffen. Dat betekent voor mij kijken naar wat er ligt en wat er genaaid kan worden. Je komt dan stoffen tegen die al een poos liggen en plotseling weet je het: 'Dàt is het!' 

Het is een soort ‘ontspullen’. Die term gebruikte ik in mijn vorige blog ook al. Iets maken van lappen stof die hier liggen.