‘Kijk naar de rots waaruit u bent gehouwen’. Door deze
uitspraak werd ik deze week getroffen.
Kijken. We doen het altijd in het leven. Kijken naar de rots…
Wat is die rots? Wie is die rots?
Het kan van alles zijn, je kunt terugkijken in je leven,
kijken naar je afkomst. Je kunt kijken naar je man, naar je kinderen, naar je
vrienden… Zij zijn het die je maken en breken.
Je kunt kijken naar je werk. Terugkijken op een week met al je
bezigheden.
De afgelopen week heb ik kunnen werken aan de kimono. Het
patroon was niet zo erg ingewikkeld. Dan kun je denken: “O, dat heb ik zo
klaar.” Maar die gedachte al maakt dat het anders gaat. Want je moet je
bedenken dat het aan de buitenkant wel iets kan lijken, maar als het binnenkant
van het werk niet netjes is, dan valt de buitenkant ook tegen.
Ook ben ik deze week tijdens mijn naaiwerk begonnen met luisteren
naar een hoorspel met als titel: ‘Te mogen leven’. Het is een indrukwekkend
verhaal over een Joods meisje dat haar weg probeert te vinden in het leven
tijdens WOII. Zij kreeg het advies naaister te worden.
Een rots… Ze liggen vaak in de branding.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten