Je hebt van die dagen (en weken)…
De afgelopen week heb ik het moeten doen.. wachten. Wachten
tot ik aan mijn naaiwerk kon beginnen nadat ik terugkwam van allerlei
afspraken, het huishoudelijk werk aan de kant was, de wekelijkse en dagelijkse was
in de machine, ophangen, strijken, eten koken…. En dan tussen de bedrijven door:
verdergaan waar je bent gebleven. De kussens voor Luc, mijn man, zijn klaar.
Het zijn alleen nog de binnenkussens. Enkele naden van de binnenhoezen moest ik
met de hand naaien; het paste niet onder de machine.
Dan ga je ook nadenken over: ‘Hoe verder?’ Een goede
werkplek met structureel plaats voor drie machines: een naaimachine, een
lockmachine en een industriële naaimachine. Dan kan ik misschien iets gaan doen
met leer en werken met dikkere stoffen (zeildoek e.a.). Het
is afwachten.
Ook heb ik enige vorderingen gemaakt met het colbert voor
mijn vader. Het borstzakje is getekend en de patroondelen zijn geknipt uit
papier. Het was nog een uitzoekerij, want ik moest even weer opzoeken hoe dat
er allemaal ook weer uitzag (en –ziet).
Op die momenten ben ik blij dat mijn
boeken op de plank geduldig zijn. En kunnen wachten…..
De stof voor het colbert was al gewassen en nu heb ik de
zijkanten vastgeregen met een rijgdraad.
Aan de bovenkant heb ik spelden
geplaatst, zodat de ruit goed op elkaar komt te liggen. Dat doet die; de draden
liggen recht.
Dan kan ik volgende week beginnen met de lap stof op tafel
te leggen…
I will wait.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten