Toch moet je er maar voor gaan.
Daarom ben ik deze week
verder gegaan met de badponcho’s en met enkele verstelklussen. Met de vorige badponcho heb ik waarschijnlijk leergeld
betaald en heb nu deze iets anders opgepakt. Het geheel is niet moeilijk, maar het
kost wel tijd en het is arbeidsintensief. Maar goed, daarom heet het ook arbeid.
Je kunt niet altijd de hoofdprijs vragen, maar toch wil je
er voor gaan. Soms is het resultaat onder verwachting en soms wil men de
hoofdprijs gewoon niet betalen. Omdat sommige dingen onbetaalbaar zijn; misschien noemen we dat
ook ‘business as usual’. De voorbereidingen (offerte) en het
onderhandelingsproces zijn zwaar te noemen. Ik geloof gewoon dat het
uiteindelijk wel goedkomt. Je doet wat je kunt en dat zal beloond worden. Hoe dan
ook.
De tweede badponcho heb ik afgeleverd en deze is in goede
orde ontvangen. Deze is naar mijn volle tevredenheid afgerond. Leuk om ze ook in de winkel te zien liggen. Nu maar hopen
dat het allemaal verkocht wordt.
De productie gaat soms ‘tergend’ langzaam; soms komen er
dingen tussendoor die ik niet kan laten schieten. Ook dat is het leven. En dan
moet je het werk weer loslaten.
Met de post kreeg ik deze week een verrassing van een goede
vriendin van me. Een zoommaatje. Het leek me wel een gemakkelijk hulpmiddel;
misschien kan ik het ook inzetten bij de naailesjes.
Geniet met maten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten