Doe jij dat wel eens? Ergens mee weglopen?
Deze week was ik bij mijn klant om de broeken te brengen
waarin ik het elastiek had verwerkt. Ik was wel een beetje zenuwachtig, omdat
ik me afvroeg of dit nu écht de bedoeling was.
En dat was zo. Ze was erg enthousiast dat de broeken goed
zaten, ze voelde de tailleband goed zitten bij haar rug en nu ze is niet meer
bang dat de broeken afzakken. Nu kan ze de broeken op haar manier combineren
met haar shirts en ceintuurs.
Het zag er ook goed uit. Ze zaten ‘als gegoten’. En dat is
toch leuk. Dat je iets voor een ander doet wat helemaal nieuw is voor jezelf,
maar door te doen wat ze van je vragen, kom je tot een eindproduct. In dit
geval een uniek eindproduct.
Een goede broek die nog een poos meekan… Dat heb ik ervan
gemaakt, hoop ik. Het riemlusje was voor de tweede keer gescheurd en om enige
frustratie op korte termijn te voorkomen heb ik er maar een applicatie bovenop
genaaid.
Ook kwamen deze week mijn vader en moeder op bezoek. Mijn
vader wil een gilet hebben en vroeg of ik er een voor hem wilde maken. Met aan
een kant een borstzakje met paspelreep. Mèt speciale afmetingen. Het moet kunnen,
lijkt me. En de stof…. Een ruit. Het wordt passen en meten…
Geduld is een schone zaak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten