zaterdag 18 juli 2015

Ergens mee weglopen.



Doe jij dat wel eens? Ergens mee weglopen?
Deze week was ik bij mijn klant om de broeken te brengen waarin ik het elastiek had verwerkt. Ik was wel een beetje zenuwachtig, omdat ik me afvroeg of dit nu écht de bedoeling was.
En dat was zo. Ze was erg enthousiast dat de broeken goed zaten, ze voelde de tailleband goed zitten bij haar rug en nu ze is niet meer bang dat de broeken afzakken. Nu kan ze de broeken op haar manier combineren met haar shirts en ceintuurs.
Het zag er ook goed uit. Ze zaten ‘als gegoten’. En dat is toch leuk. Dat je iets voor een ander doet wat helemaal nieuw is voor jezelf, maar door te doen wat ze van je vragen, kom je tot een eindproduct. In dit geval een uniek eindproduct.
Een goede broek die nog een poos meekan… Dat heb ik ervan gemaakt, hoop ik. Het riemlusje was voor de tweede keer gescheurd en om enige frustratie op korte termijn te voorkomen heb ik er maar een applicatie bovenop genaaid.
Ook kwamen deze week mijn vader en moeder op bezoek. Mijn vader wil een gilet hebben en vroeg of ik er een voor hem wilde maken. Met aan een kant een borstzakje met paspelreep. Mèt speciale afmetingen. Het moet kunnen, lijkt me. En de stof…. Een ruit. Het wordt passen en meten…

Geduld is een schone zaak.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten