Het was er niet meer van gekomen…
Ik was moe, had ’s nachts nog doorgewerkt en er was geen tijd meer om iets te schrijven.
Afgelopen zaterdag heb ik een klant (een vriendin van me) mijn
werk kunnen meegegeven.
Een origineel bomberjack, gemaakt van Vliscostof. Kenmerkend
van Vlisco is de symmetrie van het ontwerp van de stof wat je goed terugziet in
de voorkant van dit jack.
Ik moest nog even iets afronden achter de naaimachine en we
konden lekker in de tuin kletsen, iets drinken en stofjes doornemen van Vlisco
en patronen uitzoeken…
Het was fijn om zo bij te kletsen, af te stemmen, met elkaar
te praten.
Afgelopen dagen heb enkele vrouwen gesproken die ook voor
zichzelf gaan beginnen c.q. zijn begonnen. Gisteren sprak ik iemand die ook
thuis werkt over de combi tussen werken en zorgen voor je gezin. Het makkelijke
ervan is dat je altijd thuis bent voor je kinderen. Aan de andere kant kun je soms
als een ‘aap voor de ander aan het werk’ om alles af te ronden.
Zo zei iemand het ooit… Dus, dat is dan het leven.
Het is fijn om te werken met gewassen stoffen die zijn ‘afgeglansd’.
(Het blijft een mooi woord.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten